اثر تقویت کنندگی مینای بدون پشتیبان با چند ماده همرنگ چسبنده

مقدمه: ترمیم‎های ادهزیو استرس های حاصل از عملکرد دندان‎ها را در حدفاصل اتصال مواد به دندان بهتر منتقل نموده و قابلیت تقویت ساختمان های دندانی ضعیف باقی مانده پس از برداشتن پوسیدگی های وسیع را دارا می‎باشند. در این پژوهش، اثر چند ماده چسبنده در تقویت مینای بدون پشتیبان مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، بر روی 75 عدد دندان پرمولر ماگزیلای سالم که در مدت سه ماه جمع آوری و در محلول تیمول 2/0 درصد نگهداری شده بودند یک اسلات mod تراشیده شد و کاسپ پالاتال در امتداد کفه پالپال حفره برداشته شد. نمونه‎ها به 5 گروه 15 تایی تقسیم شدند: در گروه اول (شاهد مثبت) عاج دیواره باکال دست نخورده باقی ماند. در دیگر گروه‎ها همه عاج از دیواره باکال حفره برداشته شد. در گروه دوم (شاهد منفی) هیچ ماده ای جایگزین عاج از دست رفته نشد. عاج برداشته شده در دیواره باکال به ترتیب در گروه سوم با کامپوزیت رزین هیبرید، در گروه چهارم با کامپوزیت قابل جریان و در گروه پنجم با گلاس آینومر نوری جایگزین شد. پس از انجام سیکل حرارتی نمونه ها توسط دستگاه اینسترون تحت شکست قرار گرفتند. مقادیر نیروی به دست آمده با آزمون واریانس یک طرفه و lsd آنالیز شدند (05/0 = α). یافته ها: میانگین و انحراف معیار نیروی لازم جهت شکست برای پنج گروه به ترتیب شامل 11/15 ± 97/122، 23/14 ± 71/44، 58/17 ± 32/78، 53/19 ± 17/81 و 07/22 ± 33/85 نیوتن بود. آزمون واریانس یک طرفه اختلاف معنی داری را بین گروه های مختلف مطالعه نشان داد (01/0 > p value). اختلاف معنی‎داری از نظر مقاومت به شکست بین گروه های اول و دوم با دیگر گروه‎ها دیده شد (01/0 > p value). نیروی لازم جهت شکست بین گروه‎های سوم و چهارم (678/0 > p value)، سوم و پنجم (344/0 = p value) و چهارم و پنجم (589/0 = p value) اختلاف معنی‎داری نداشت. نتیجه گیری: هر سه ماده ترمیمی چسبنده مورد استفاده در این تحقیق توانستند کاسپ‎های ضعیف را به طور نسبی تقویت نمایند.